SILAM SENSIN ALLAHIM

Kalemler yazamaz dedim Seni
Gül dalının özsuyundan
Güvercin kanadının süt rengi tüyünden
Yahut kar tanesinin toprağa düşüş sesinden
Bir mürekkep yapılmadıkça
Kalemim yazamazsa , yüreğim var ya
İşte onun için
Bir kere değil , bin kere
ALLAH diye diye…

Sılam Sensin Allah’ım
Çiçekler açtı bu güne kadar fakat
Daha açacak yeni çiçekler var Senin için , olmalı
Sevdalı kuşlar şakıdı bugüne kadar,fakat
Daha güzelliği söyleyecek yeni kuşlar var Senin için , olmalı.

İşte
Biri diğerine hasret insanlar gibi
Hasret dolu dünler ve yarınlar böyle beklerken
Ve ben
Saniyeler ölümsüz saatler için ölüm getirdikçe
Elim yüzüm aynalarda görünüverdikçe,sonsuz çok,
Sonsuz ölümlü

Kıyılarda çizgileri seçemedikçe
Korkarım
Korkarım hasretlik anlatılamadan ölümüm gelirse
Gelecek ölümden ,kavuşmak değildir diye korkarım.
Böyle yarım sevdalarda iken ben
Bir “neredesin” var yüreğimin üzerinde.
Bilal-i Habeşi’nin işkence taşı.

Hasretin mi
Hasretin mi üzüyor
Hasretin mi üzüyor hep içimizi?
Hasret ki ayrılığın işaretidir,Senki sılamsın.
Hasretini unutturma Allah’ım
Yalvarırım…

Zaman uyanmak zamanı ama
Uyanıp , yalın kılıç aşk kuşanıp karanlığı çözmek zamanı
Ama
Gece mi, esaret mi?
Hangisi yaman?
Belli ki üşüyoruz biz, ürküyoruz karanlıktan
Hilal de durgun
Belli ki gönlümüz yorgun
Rabbim, sabaha ulaşacak güç ver bize, ama önce
Sabaha ulaşmaktan yana umut ver
Esirgeme vatan toprağını hiçbirimizden
Büyüt bizi, dirilt bizi, göğü saran kollar ver bize
Her geceyi gündüz
Her çileyi rahmet eyle Allah’ım

Yalvarırım…