Dağıldıysam da bir boşluğa
Tüm vücudum param parça
Düşüncelerim hala bütün,
Tek başına, tutkulu, ve özgür
Algısızlık ve şaşkınlık uzak bana
Kalbim mızraklarla delinmiş
Her parçası dört bir yanda
Başım bir mızrağın ucunda
Yenilmiş savaşçılar var herbir yanında
Vücutları param parça
Bir rüyanın uzayında
Yükselırken yavaş yavaş o boşlukta
Beyaz kanatlarım açılmış
Sonsuz çemberin tam ortasında
Ben dolunay’a aşığım, dolunay bana
Neler düşlemiştik neler;
Bak ben ne gerçekler buldum
Kutsal bir ağaçtan çıkan
Dikenlerle yoğruldum
Hayat böyledir bazen
Biraz tatlı, biraz ekşi
Beyaz atıyla dönen prens gibi
Boncuk gözlü bebek gibi
Sıcak bir yaz rüzgarın kanadında
Gecenin ilk ışıklarıyla
Kapara toprağın kollarından
Küllerimle yeniden doğuyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder