Sen bu dağların sevda türküsüsün bahar gözlüm, denizlerin mavisi, bulutların beyazısın.
Çatlamış toprağın bağrına düşen bir damla su’sun.
Ne zaman bahar gelse, yağmur yağmur çiçek açar gökyüzünde sesin.
Ben sonbaharın yorgun yanık türküsüyüm oysa,
sarıya çalar rengim,
rüzgarlar estikçe savurur gider yapraklarımı uzak diyarlara.
Sonbaharda kar yağar üzerime, üşür ömrüm.
Yalnızlık kocaman bir dağ olup büyür gözlerimde.
Gitme sevdamsın!
Gidersen rotası belli olmayan gemiler alıp götürür umutlarımı ulaşamıyacağım yerlere...
Sen gülüşünde baharın ilk sevincini, gözlerinde göğün uçuk mavisini taşıyorsun!..
Baharın kokusudur yeryüzüne dağılan temiz nefesin. Yaşamak bir su gibi berrak yüzünün aydınlığında,
bir köy türküsü gibi içli ve hilesiz dağçiçeğim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder